Áfengið að tala...

Nú er fyrri hluti helginnar búin og margir liggja flatir núna klukkan 12:40. Margir fóru í Sjálfstæðishúsið á tónleika með Ensími og Brain Police en fáir muna samt eftir þeim. Á þessum sömu tónleikum tók Sveinn sig til og potaði í alla, fast, með löngutöngum þangað til allir hötuðu hann og hann var kominn með verk sem jafnaðist á við kvalafullan dauðadaga holdveikissjúklings, þar sem húðin hrynur af honum í slímugum bitum.
En ég fór ekki þangað heldur á rúntinn sem strákunum. Ingi keyrði og við Arnar og Pétur drukkum, og drukkum, og drukkum. Svo fórum við á Ali og spiluðum fótboltaspil, dirty, og við drukkum. Þá kom Nína og við sátum aðeins og skruppum svo á næsta stað til hægri, á Amor, Amour, Amouehr. Þar var frábær söngavari og gítarleikari að spila öll góð milli Niflheima og Músspells. Allur minn tónlistarsmekkur fékk útrás fyrir söng og gleði (ef það er setning). Við klöppuðum og sungum hæst af öllum og ég held að kallinn hefi verið ánægður með okkur, ég var allavega ánægður með hann. Við verðum að fá hann á HOMMA samkomu einhverntímann.
En annars er félagslífið að gleypa mig, og ég elska það. Ég er vinnualki.